«Ακέραιο το σώμα της ποίησης μετάλαβαν, όσοι ποιητές, αλλά και λάτρεις της γραφής, ανταποκρίθηκαν στη διαφορετική πρόταση-κάλεσμα της ποιήτριας, Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου και δεν ήταν λίγοι όσοι συνάχθηκαν, αλλά και εκλεκτοί, μ’ ένα ποίημα στο χέρι, στο Μετόχι Προδρόμου, με θέα την κοιλάδα της Ημαθίας, την ήσυχη λίμνη του Αλιάκμονα σ’ ένα κτίριο υψηλής αισθητικής, στο κελάρι του κτήματος Καλαϊτζή, ανάμεσα σε μακάριους αμπελώνες, οι ποιητές ένωσαν τις φωνές τους, τις σκέψεις τους, τις ψυχές τους και ύφαναν, ναι ύφαναν, ποίηση, στο πλαίσιο μιας συνειδητής πολιτιστικής αποκέντρωσης και με την πίστη, ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, με τη φυσική τους παρουσία οι συμμετέχοντες, γίνανε οι συνδημιουργοί μιας ωραίας και ωφέλιμης πνευματικής εκδήλωσης, που κράτησε γύρω στις δυόμιση ώρες».
Τα παραπάνω αναφέρονται στο δελτίο Τύπου που απέστειλε η διοργανώτρια της συνάντησης, Θάσια ποιήτρια, Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου, με την πολύτιμη βοήθεια της εκπαιδευτικού, Σούλας Ράντσιου και την επιμελήτρια του ήχου, Μαρία-Φιλομήλα Φιλιππίδου. Το δελτίο Τύπου αναφέρει, ακόμα, τα εξής: «Στο φθινοπωρινό ποιητικό απόγευμα μετείχαν: η πρόεδρος λογοτεχνών βορείου Ελλάδος, εκπαιδευτικός, Γεωργία (Γοργώ) Αλεξίου, ο ταμίας της Ε.Λ.Β.Ε., Λευτέρης Μουφτόγλου, ο διακεκριμένος δημιουργός της λογοτεχνικής ιστοσελίδας «Αποστακτήριο», συγγραφέας, Αλέξανδρος Ακριτίδης, η συγγραφέας, Όλγα Αθανασιάδου, η ποιήτρια, Μαρία-Φιλομήλα Φιλιππίδου, η δασκάλα, ποιήτρια, Αλεξάνδρα Γεωργίου, οι φιλόλογοι, Μαρία Βεργιώτη, Βαρβάρα Σαράντη, Αρετή Στοϊτσόγλου, Σωτηρία Ράντσιου, Χριστίνα Γρηγοριάδου, ο βιολόγος, Δημήτρης Τζιμογιάννης, η δασκάλα, Σούλα Ράντσιου, η νηπιαγωγός, Παναγιώτα Ράντσιου, ενώ χαιρετισμούς έστειλε ο πρόεδρος της Αμφικτιονίας Ελληνισμού, Δημήτριος Μπουκώνης. Ακόμα παραβρέθηκαν: η ποιήτρια, Αικατερίνη Ποπόρτζη, η εκδότρια του περιοδικού frog, Μαρία Θανοπούλου και άλλοι, που ήρθαν ν’ ακούσουν, γιατί η ποίηση δεν χρειάζεται μόνο ποιητές, αλλά, πρωτίστως, ανθρώπους να την λατρέψουν, κοινό που θέλει ν’ ακούσει.
Έτσι, το μικρό Μετόχι Προδρόμου υποδέχτηκε, κατάλαβε και δέχτηκε με ενθουσιασμό μία τέτοια εκδήλωση, που μόλις μέσα σε πέντε ημέρες ετοιμάστηκε. Όλες οι καρέκλες γέμισαν με ψυχές που ήθελαν ν’ ακούσουν και να μετέχουν στη συζήτηση που ακολούθησε, μετά τις απαγγελίες, με συνομιλίες, ερωταποκρίσεις, προσπάθεια αληθινής γνωριμίας μεταξύ των δημιουργών, μέσα από σκέψεις που οδηγούσαν κάπου πιο υψηλά από τα καθημερινά, γέμιζαν τις διψασμένες καρδιές με ποίηση.
Την εκδήλωση στήριξαν οι εκπαιδευτικοί που κατέφθασαν από τη Βέροια και την Μελίκη και απέδειξαν, έμπρακτα, ότι δεν διδάσκουν μονάχα κείμενα, γλώσσα και ποίηση στους μαθητές τους, αλλά αντιμετωπίζουν την ποίηση με σοβαρότητα και αγάπη κι όχι σαν αναγκαίο κακό και εξεταζόμενη ύλη!! Σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης, με θρησκευτική ευλάβεια, μετείχαν και παιδιά, στα οποία δόθηκε βήμα και αφιερώθηκε η αλτρουιστική προσπάθεια. Ο Αποστόλης, ο Δημήτρης, η Κατερίνα, ο Δαβίδ. Με αφορμή και έμπνευση αυτή τη συνάντηση, επίσης, γράφτηκαν δύο ποιήματα. Το ένα από την οκτάχρονη Κατερίνα και το άλλο από μία συνταξιούχο κυρία, που πρώτη φορά μετείχε σε ποιητική εσπέρα!! Σε όλους τους παρευρισκομένους δόθηκε αναμνηστικό δίπλωμα για τη συμμετοχή τους.
Θα αναπολούμε για πολύ, το φθινοπωρινό τσάι μετά εδεσμάτων και ωχρών φθινοπωρινών φύλλων, που μας ένωσε σε μία τράπεζα αγάπης. Δώσαμε στ’ αλήθεια ο ένας τον μίτο στον άλλον κι αντί για στιλέτο, αντί για διπροσωπία, αντί για αδυσώπητο κυνήγι για πλουτισμό και αισχροκέρδεια, αντί για επιθετικότητα, αντί για γκρίνια, ενωθήκαμε πιστοί στο σύνθημα της εκδήλωσης: «μ’ ένα ποίημα στο χέρι». Μπορέσαμε και πιστέψαμε, έστω για λίγο, ότι αλλάξαμε αυτό τον άκαρδο κόσμο και βγήκαμε από τις στενές πύλες στα ξέφωτα εκείνα της χαράς!».
