Ο Χρήστος Μποκόρος, ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σύγχρονους έλληνες ζωγράφους, εκθέτει, για πρώτη φορά, έργα του στην Καβάλα σε μία ξεχωριστή έκθεση με τον τίτλο: «Φωτισμένα» στη δημοτική καπναποθήκη από τις 8 Οκτωβρίου έως και τις 7 Νοεμβρίου 2018. Το δελτίο Τύπου αναφέρει τα εξής: «Προσκεκλημένος του Δήμου Καβάλας, του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) και της «ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ», ο κορυφαίος Έλληνας ζωγράφος έρχεται στην Καβάλα, στο πλαίσιο του επετειακού εορτασμού των 100 ετών από τη σύσταση του Δήμου Καβάλας. Ο Χρήστος Μποκόρος κάνει μία επιλογή από 34 παλιά και νέα έργα του, δίνοντας την ευκαιρία στους Καβαλιώτες και τους επισκέπτες της πόλης, να απολαύσουν ένα μέρος της εξαιρετικής συλλογής του.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018 στις 7 το απόγευμα παρουσία του ζωγράφου, ενώ την Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2018, στο πλαίσιο της έκθεσης, θα γίνει προβολή του βραβευμένου ιστορικού ντοκιμαντέρ: «Στην άκρη του Αιγαίου-Καστελόριζο», του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.), στον 3ο όροφο της δημοτικής καπναποθήκης, με ελεύθερη είσοδο.
Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε το 1956 στο Αγρίνιο, όπου έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Σπούδασε Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και ζωγραφική στην Aνώτατη Σχολή Kαλών Tεχνών της Aθήνας. Το 1992 τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο του διεθνούς φεστιβάλ ζωγραφικής της Cagnes-sur-Mer και το 1993 με το βραβείο της πόλης Saint-Paul-de-Vence στη Μεσογειακή Μπιενάλε της Νίκαιας. Το 2016 αναγορεύτηκε επίτιμο μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας των Τεχνών στη Μόσχα. Από το 2017 είναι τακτικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ελληνικές και διεθνείς διοργανώσεις πολυάριθμων πολιτιστικών ιδρυμάτων και βρίσκονται αναρτημένα σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός της Ελλάδας.
Δημιούργησε ένα ιδιαίτερο ζωγραφικό ιδίωμα και τα έργα του διακρίνονται για την ακρίβεια και τη δεξιοτεχνία στην αναπαράσταση, η οποία είναι κατανοητή για τους θεατές, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν και το μεγαλείο στην υπέρβαση της τέχνης, λειτουργούν ως βατήρας για σκέψη, περισυλλογή και αναστοχασμό. Στη ζωγραφική του απεικονίζει με παραστατικό και ακριβή τρόπο μορφές, χώρους και αντικείμενα, μερικά από τα οποία επαναλαμβάνονται συχνά, όπως η φλόγα, η ελιά και οι ξύλινες σανίδες. Αυτά λειτουργούν ως σύμβολα, με σκοπό να αχθεί από τον υλικό και ορατό κόσμο στον κόσμο του αοράτου, του ιερού και των αρχετυπικών εικόνων.
Παράλληλα, ανακαλεί στη μνήμη και καταπιάνεται με δύσκολα θέματα, όπως ο εμφύλιος πόλεμος αποτίνοντας φόρο τιμής στους ανώνυμους νεκρούς. Στο έργο του διακρίνεται μία ισχυρή ενοποιητική γραμμή, όπου μέσα από μία σύγχρονη αντίληψη και οπτική και με μία ποιητική διάθεση, επιχειρεί να αποκαλύψει ένα πνευματικό περιεχόμενο. Στον πυρήνα της τέχνης του βρίσκεται ως θέση και φιλοσοφία ζωής ο διάλογος του υλικού με το χώρο του «μυστικού» και του «ασύλληπτου».
