Πολίτες, πολιτικοί και πολιτική. Μία σχέση ταλαιπωρημένη. Μία σχέση με πολλές στρεβλώσεις. Μία σχέση που έχει γίνει αντικείμενο εμβριθούς και ουσιαστικής ανάλυσης, αλλά και άλλοθι καιροσκοπικού λαϊκισμού. Είναι, δε, κοινή παραδοχή ότι, κατά τη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης παγιώθηκε η απαξίωση της πολιτικής και διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ πολιτών και πολιτικών.
Αναφορικά με τις γενεσιουργές αιτίες αυτής της κατάστασης έχει γίνει πολύς λόγος. Θεωρώ ότι, ένας από τους λόγους που η σχέση αυτή είχε εξελιχθεί σε σχέση απαξίας, αποτελεί το γεγονός ότι, απλά είχαμε δώσει στις έννοιες αυτές λάθος περιεχόμενο. Δεν είχαμε βιώσει το πραγματικό νόημα των εννοιών που εμπεριέχεται στις παραπάνω λέξεις.
Αναμφισβήτητα, εδώ υπάρχει διαχρονική ευθύνη όλων όσοι έχουν διαχειριστεί εξουσία τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, καθώς με τις πράξεις, ή τις παραλείψεις τους δόθηκε λάθος νόημα σε αυτές τις λέξεις. Σήμερα ωστόσο και παρά τη δυσκολία της συγκυρίας, διαπιστώνεται ότι, οι πολίτες εμπιστεύονται το κράτος και πάλι. Τι άλλαξε; Άλλαξε το εξής: η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας προτάσσει την αποφασιστικότητα, χωρίς να φοβάται το όποιο πολιτικό κόστος και διδάσκει την υπευθυνότητα δίνοντας χώρο στην εμπειρία διαχείρισης των ειδικών. Πολύ απλά, δίνει το εξής μάθημα: η πολιτική οφείλει να παίρνει τις αποφάσεις εκείνες που θα αποβαίνουν προς το συμφέρον του συνόλου και όχι της μονάδας, ο πολιτικός οφείλει -σε νομοθετικό και εκτελεστικό επίπεδο- να επιδεικνύει πολιτική γενναιότητα και να μην υποκύπτει στο πολιτικό κόστος και ο πολίτης ορίζει την ελευθερία του, στο πλαίσιο της ατομικής του ευθύνης. Αυτά που μέχρι χθες ήταν στο όριο της επιστημονικής φαντασίας, σήμερα αποτελούν το κλειδί της επιτυχίας για την αποτελεσματικότητα της υγειονομικής κρίσης.
Με τον τρόπο αυτό, επιστρέφει η αξιοπιστία στην πολιτική και κατά συνέπεια αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη του πολίτη στην πολιτική. Περίτρανη απόδειξη για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης αποτελεί το γεγονός ότι, οι Έλληνες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στήριξαν την προσπάθεια της κυβέρνησης με σθένος, συμβάλλοντας έτσι και οι ίδιοι στην προσπάθεια αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Και με την ίδια ευθύνη, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν την παρακαταθήκη της ευθύνης, η οποία θα αποτελέσει το διαβατήριο για την ανάταξη της χώρας.
Δημιουργήθηκε μία πρωτόγνωρη ευκαιρία. Να αλλάξουμε αυτά που μας πληγώνουν, να αποκτήσουμε τη συλλογικότητα που μας έλειπε. Και αυτά, ασφαλώς, οφείλουμε να τα διατηρήσουμε ως κεκτημένα. Να τα θεωρήσουμε θετική παρακαταθήκη μιας αρνητικής συγκυρίας. Και να πορευτούμε και στο μέλλον με την ίδια συναντίληψη και την ίδια αίσθηση ευθύνης. Γιατί; Διότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, μας υπενθύμισε το προφανές: Όλοι μαζί θα πετύχουμε, ή όλοι μαζί θα αποτύχουμε.
