Από τότε πού εμφανίστηκε στην γη το ανθρώπινο γένος, οργανώθηκε σε κοινωνίες και ομάδες, οι οποίες διέθεταν μία σχετική ομοιομορφία και απέβλεπαν στην επίτευξη κοινών σκοπών. Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκε η ανάγκη, οι κοινωνίες αυτές να οργανωθούν και να στηριχθούν σε νόμους που οι ίδιοι οι άνθρωποι έφτιαχναν, ψήφιζαν και εφάρμοζαν. Πάμπολλοι είναι οι κατά καιρούς νομοθέτες που θέσπισαν νόμους και διατάγματα, με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση του ατόμου και της κοινωνίας γενικώς. Αλλά και η σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται για την πολυνομία της. Όμως, πολλοί από τους σημερινούς νόμους έχουν αποδειχθεί λανθασμένοι, ανεφάρμοστοι, ελλιπείς, σκληροί, ή απάνθρωποι. Υπάρχει, όμως, ένας νόμος, με διαχρονική αξία, που ταυτόχρονα αποτελεί την Λυδία λίθο της κρίσης του κάθε νόμου και τούτος είναι ο λόγος του Θεού: «Αυτά που θα ήθελες να κάνουν οι άλλοι σ’ εσένα, αυτά πρέπει να κάνεις και συ σ’ αυτούς». Απλά λόγια. Σοφά λόγια, όμορφα λόγια. Δεν χρειάζεται να ‘σαι κοινωνιολόγος, νομοθέτης, ή θεολόγος, για να καταλάβεις το μεγαλείο αυτής της φράσης. Είναι ο «χρυσός κανόνας», ο οποίος σκοπό έχει να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι ο χρυσός κανόνας, ο οποίος προϋποθέτει την αγάπη. Την αγάπη που φανέρωσε, έζησε και πρόσφερε ο θεάνθρωπος. Την γνήσια, ανιδιοτελή, μεγάλη αγάπη. Την αγάπη, την μέχρι θυσίας. Την αγάπη χωρίς ανταπόδοση. Την αγάπη που λείπει από τον πλανήτη μας και από τις πολυπληθείς σύγχρονες κοινωνίες μας.
«Τι κι αν αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν; Δεν αρκεί. Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Τι κι αν αγαπάμε αυτούς που μας ευεργετούν; Δεν αρκεί. Και οι εγκληματίες το ίδιο κάνουν. Τι κι αν δανείζουμε αυτούς που περιμένουμε να μάς το επιστρέψουν κάποτε; Δεν αρκεί. Και οι τοκογλύφοι το ίδιο κάνουν», λέγει ο Κύριος. Πέρα απ’ αυτά, εμείς σαν παιδιά Εκείνου, πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας, να τους κάνουμε καλό και να τους δανείζουμε, χωρίς ποτέ να προσδοκάμε ανταπόδοση. Τότε και μόνο τότε, θα γίνουμε «οικτίρμονες», δηλαδή καλοσυνάτοι και σπλαχνικοί, σαν τον ουράνιο Πατέρα μας.
Αυτός ο ευαγγελικός «χρυσός κανόνας», είναι πυξίδα ζωής στην δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε. Σήμερα, που η ανθρώπινη καρδιά έχει προ πολλού πάψει να κτυπά ευγενικά. Σήμερα, που της κοινωνίας το ζωντανό ρολόι έχει σκουριάσει κι αργοπορεύεται. Σήμερα, που οι σχέσεις των ανθρώπων βρίσκονται σε σύγχυση, απομόνωση και τραγικό αδιέξοδο. Σήμερα, που ο ατομικός κόσμος κάθε ανθρώπου αντηχεί άδειος και μόνο πλήξη, απογοήτευση και δυσφορία τον κυριεύει. Σήμερα, που η ανθρώπινη ψυχή έχει γίνει «χαλκός ηχών και κύμβαλο αλαλάζον». Σήμερα μας χρειάζονται αυτά τα λόγια, για να αφυπνίσουν την ύπαρξή μας.
Σκορπίστε αγάπη σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Γεμίστε την ζωή σας με ευεργεσίες. Κοπιάστε, τρέξτε, βοηθήστε όποιον και όσο μπορείτε. Μην υπολογίσετε σε ανταλλάγματα. Γκρεμίστε το μίσος και κτίστε την συμπόνια. Η καρδιά σας, ολόκληρη η ύπαρξη σας, ας πλημμυρίσει από ευγένεια και αγάπη. Σπάστε τα σκληρά βράχια της απανθρωπιάς, της εκδίκησης, της σκληροκαρδίας, του μίσους, της ζήλιας. Και τότε, οι κοινωνίες μας δεν θα χρειάζονται άλλον νόμο. Θα κυβερνούνται με τον χρυσό κανόνα της αγάπης, που πρώτος δίδαξε ο Χριστός. Της αγάπης που «καινά ποιεί τα πάντα».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ., αρχιμανδρίτης Παύλος Κίτσος
