Η κορωνίδα της δημιουργίας, το τελειότερο πλάσμα που ο πανάγαθος Θεός με ιδιαίτερη φροντίδα και τρυφερότητα έπλασε, προικίσθηκε από τον δημιουργό του με πλούσια και πολλά χαρίσματα. Του έδωσε, ο παντογνώστης Θεός, όλες τις ευλογίες και του χάρισε όλες τις δυνατότητες για να μπορέσει, με την καλή χρήση τους να τελειοποιηθεί, ώστε να καταστεί κύριος και βασιλεύς της κτίσεως και να κατακτήσει τη Θεία μακαριότητα και να απολαύσει την ευφροσύνη του παραδείσου.
Αναρίθμητοι και πολυποίκιλοι είναι οι άνθρωποι, μοναδικοί και ανεπανάληπτοι (η περίφημη κλωνοποίηση όσο κι αν επαγγέλλεται πως μπορεί να δημιουργήσει πανομοιότυπες μορφές, εντούτοις ουδέποτε θα μπορέσει να δημιουργήσει πανομοιότυπους ανθρώπους, γιατί ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα, το είναι και γίγνεσθαι του καθενός είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο μέσα στις διαστάσεις του χωροχρόνου που διανύουμε).
Τούτοι οι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι χαρακτήρες, είναι προικισμένοι ο καθένας με ιδιαίτερα χαρίσματα, δοσμένα από τον καλό Θεό, ως κεφάλαιο, ως προίκα, που μας καθιστά δημιουργικούς στην κοινωνία μας με τον συνάνθρωπο και αγίους στα μάτια του Θεού. Τούτα τα χαρίσματα τα προσέφερε κατά ιδιαίτερο τρόπο στον καθένα, ώστε ο καθένας, χρησιμοποιώντας την ελευθερία της βουλήσεως και του αυτεξουσίου του και εργαζόμενος κατάλληλα και αυξάνοντας το δοθέν χάρισμα, να μπορέσει να το καλλιεργήσει τίμια και ειλικρινά, να το εμπορευθεί ως καλός έμπορος και να το παρουσιάσει αυξημένο προς τον δωρεοδότη Θεό.
Στον καθένα μας, δόθηκε και από κάποιο διαφορετικό μεγάλο χάρισμα. Σ’ άλλον δόθηκε η σοφία, για να εργασθεί και να βρει τα μέσα να φωτίζει τους άλλους στο δρόμο του καλού. Σ’ άλλον έδωσε ο Θεός τη δύναμη να κυβερνά καλά τους ανθρώπους. Σ’ άλλον δόθηκε σωματική ρώμη, για να προστατεύσει τους αδυνάτους. Σ’ άλλον έδωκε στρατηγική ευφυΐα, για να προστατεύσει τον λαό από τις αδικίες των άλλων αφώτιστων λαών. Σ’ άλλον έδωσε περιουσία, για να τη μεταχειριστεί και να βοηθάει τους πάσχοντες και να δίδει σ’ άλλους ευκαιρίες βιοποριστικής εργασίας. Σ’ άλλον δόθηκε επιστήμη, για να βοηθά τους πάσχοντες και να καταπολεμά τις ασθένειες. Σ’ άλλους ενεπιστεύθη την ποιμαντορία των ψυχών των τέκνων του, καθιστώντας τους λειτουργούς των μυστηρίων του και ταμιούχους της Θείας του χάρης.
Σ’ αυτό το χάρισμα αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος, όταν απευθυνόμενος στον μαθητή του Άγιο Τιμόθεο του λέγει: «μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ο εδόθη σοι». Και ο Απόστολος Τιμόθεος, τη μνήμη του οποίου η εκκλησία μας εορτάζει στις 22 Ιανουαρίου, αυτό το χάρισμα όχι απλώς δεν το άφησε αχρησιμοποίητο, αλλά πρώτα ως συνοδοίτης του Αποστόλου των Εθνών και αργότερα ως επίσκοπος Εφέσου, παρ’ όλη τη νεότητά του, το δαπάνησε στη διακονία των ψυχών που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. Αυτό το χάρισμα τον οδήγησε και στους Φιλίππους, για να κηρυχθεί για πρώτη φορά το ευαγγέλιο στην Ελλάδα και να ιδρυθεί η πρώτη εκκλησία στη Μακεδονία και την Ευρώπη. Τέλος, με τον μαρτυρικό του θάνατο, από το εξαγριωμένο πλήθος των ειδωλολατρών, επισφράγισε τη σύντομη, αλλά μεστή χαρισμάτων, ζωή του και έλαβε το στεφάνι της αγιότητος από τον μόνο αληθινό Θεό.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
