-Ο Φώτης Πούλος, πρόεδρος των ιδιοκτητών πρατηρίων υγρών καυσίμων στον Νομό Καβάλας, είπε ότι: «Με την τιμή του βαρελιού (πετρελαίου) στα 85 δολάρια, η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης δεν θα έπρεπε να είναι πάνω από 1,75 με 1,80 ευρώ το λίτρο» και πρόσθεσε: «Η αμόλυβδη βενζίνη πωλείται, κατά μέσο όρο, προς 1,90 ευρώ το λίτρο στην Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας, αρκετά ψηλά σε σχέση με τα 85 δολάρια που έχει το βαρέλι το πετρέλαιο διεθνώς».
-Είναι φανερό, καρντάσια, πως την τιμή πώλησης των υγρών καυσίμων, δεν την διαμορφώνουν οι εταιρείες που εξορύσσουν το πετρέλαιο, ούτε οι πρατηριούχοι που πωλούν τα υγρά καύσιμα στους καταναλωτές. Αυτές οι δύο κατηγορίες έχουν την χαμηλότερη συμμετοχή στον καθορισμό των τιμών. Το υψηλότερο ποσοστό ανήκει στους ιδιοκτήτες των διυλιστηρίων, δηλαδή τους «μεσάζοντες» του προϊόντος.
-Η εταιρεία που εξορύσσει τον υδρογονάνθρακα (πετρέλαιο) θέλει να καλύψει, κυρίως, το κόστος της παραγωγής. Ωστόσο, δεν μπορεί να πουλήσει σε υψηλή τιμή ένα προϊόν που είναι ανεπεξέργαστο, επομένως ακατάλληλο για ευρεία χρήση. Το αργό πετρέλαιο χρειάζεται την κατάλληλη επεξεργασία, για να χρησιμοποιηθεί ως υγρό καύσιμο και όπου αλλού χρησιμοποιείται. Την επεξεργασία κάνουν τα διυλιστήρια, όπου το πετρέλαιο γίνεται ο «μαύρος χρυσός».
-Μια και ανέφερα τον χρυσό, θυμηθείτε τι γινόταν στις Η.Π.Α. με τους χρυσοθήρες. Έβγαζαν τον χρυσό μέσα σε πολύ δύσκολες, έως άθλιες, συνθήκες και τον πουλούσαν, για ένα κομμάτι ψωμί, σ’ εκείνους που τον επεξεργάζονταν, για να κατασκευάσουν κοσμήματα, ρολόγια και διάφορα άλλα αντικείμενα, τα οποία αγόραζαν οι καταναλωτές σε πολύ υψηλές τιμές. Οι χρυσοθήρες σχεδόν λιμοκτονούσαν και έβαζαν την ζωή τους σε κίνδυνο, ενώ οι «μεσάζοντες» θησαύριζαν από τον ιδρώτα των χρυσοθήρων.
-Θα πει κάποιο καρντάσι, ότι έχει κόστος και η επεξεργασία του πετρελαίου. Βεβαίως έχει. Αλλά, πόσο κοστίζει μία «απόσταξη», για να παραχθεί από το αργό, η βενζίνη, το πετρέλαιο κίνησης και το πετρέλαιο θέρμανσης; Το διυλιστήριο έχει τις δεξαμενές για την αποθήκευση του αργού πετρελαίου, τους σωλήνες για την μεταφορά του αργού πετρελαίου και τον «αποστακτήρα», για την παραγωγή του τελικού προϊόντος. Είναι μία σταθερή επένδυση με συνεχές κέρδος.
-Κι ενώ ο διυλιστηριούχος μπορεί να πουλήσει το «απόσταγμα» στον πρατηριούχο στην τιμή που θέλει, το ελληνικό κράτος επιβάλλει τον φόρο στην κατανάλωση! Έχει, βεβαίως και το μερίδιο (ποσοστό) από την εκμετάλλευση του κοιτάσματος, που θεωρείται «δημόσιο αγαθό». Επίσης, κάποιες εταιρείες ελέγχουν την αγορά των υγρών καυσίμων κάνοντας την εξόρυξη, την διύλιση και την πώληση του τελικού προϊόντος σε δικά τους πρατήρια υγρών καυσίμων. Το κράτος ενδιαφέρεται, μόνο, να εισπράττει τον φόρο στην κατανάλωση, που επιβαρύνει τον καταναλωτή. Ο φόρος αυτός, είναι ανεξάρτητος από την κατανάλωση. Δηλαδή, είτε καταναλώνονται 100 λίτρα, για παράδειγμα, είτε 10 λίτρα, ο φόρος είναι σταθερός. Γιάννης πίνει και Γιάννης κερνάει!
ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΑΠΟΤΙΜΑΤΑΙ ΣΕ ΔΟΛΛΑΡΙΑ, οχι ΣΕ ΕΥΡΩ, στην ΤΙΜΗ ΠΩΛΗΣΗΣ απο τον ΠΑΡΑΓΩΓΟ οταν ΣΤΟ ΠΟΥΛΑΕΙ στο λιμανι του (1-3μηνες πριν φθασει στο ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟ). ΕΠΙΠΛΕΟΝ ειναι το ΚΟΣΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ με ΤΑΝΚΕΡ. ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ τα 6-8 εκ βαρελια ΡΩΣΙΑΣ που πηγαιναν μεσω αγωγων σε ΓΕΡΜΑΝΙΑ κλπ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑΝΚΕΡ, αλλα και η ΡΩΣΙΑ χρησιμοποιει τανκερ επισης για τις εξαγωγες της. Η βενζινη ειναι ακριβη γιατι ο BALTIC DRY INDEX απο τα 500-600 τον ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ειναι τωρα στα 1200-1300 αρα το κοστος μεταφορας εχει διπλασιαστει (και το δολλαριο ειναι πανω σε σχεση με το ευρω οποτε για 85 δολλαρια πληρωνεις πιο πολλα ευρω για το πετρελαιο και διπλασια για τα μεταφορικα)