• Το μνημόνιο, για την ακρίβεια τα διαδοχικά μνημόνια, έγιναν «ορόσημο» στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Σήμερα λέμε: «Πριν το μνημόνιο ίσχυε αυτό… Μετά το μνημόνιο ισχύει το άλλο…». Στη βάση αυτή έγινε η απόπειρα αυτοκριτικής του Ευθύμη Μακρογιάννη (προέδρου του Εργατικού Κέντρου Καβάλας) και του Τάσου Ιωαννίδη (προέδρου του Νομαρχιακού Τμήματος Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Καβάλας), στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν, ενόψει της πανελλαδικής απεργίας την Τετάρτη 17 Μαΐου 2017.
  • Πριν το μνημόνιο, είπε ο πρώτος, στο συνδικαλιστικό κίνημα κυριαρχούσε ο κομματισμός. Μετά το μνημόνιο κυριάρχησαν η ανεργία και η μεγάλη απογοήτευση του κόσμου προς τους συνδικαλιστές. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
  • Ο κομματισμός υπονόμευσε τα «θεμέλια» του συνδικαλισμού και τα μνημόνια ήρθαν, όπως φαίνεται, να το αποτελειώσουν. Οι εναπομείναντες εργαζόμενοι και οι αμέτρητοι άνεργοι, καρντάσια συνδικαλιστές, δεν αισθάνονται απογοητευμένοι, αλλά (βαθύτατα) προδομένοι. Οι μεν (εργαζόμενοι) φοβούνται να απεργήσουν, γιατί είναι απροστάτευτοι από τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Οι δε (άνεργοι) ρίχνουν την ευθύνη της απώλειας των θέσεων τους, πάλι στους συνδικαλιστές που ενδιαφέρονταν για τις δικές τους θέσεις στα διοικητικά συμβούλια. Εργαζόμενοι και άνεργοι, δεν απεργούν και δεν κατεβαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες, γιατί δεν έχουν διάθεση και εμπιστοσύνη στους συνδικαλιστές.
  • Πείτε μου, καρντάσια, γνωρίζετε πολλούς πρώην μεγαλοσυνδικαλιστές που είναι άνεργοι; Πείτε μου, επίσης, επί θητείας του αξέχαστου προέδρου-δημοσίου υπαλλήλου (λόγω διάρκειας θητείας), Παναγιώτη Τιάκα, πόση συμμετοχή υπήρχε στις απεργίες και στα συλλαλητήρια; Αφού, λοιπόν, οι συνδικαλιστές-κομματάρχες «έδιωξαν» τους εργαζομένους από τα σωματεία και τα Εργατικά Κέντρα, λένε σήμερα ότι για την κατάντια του συνδικαλιστικού κινήματος, οι αιτίες είναι το μνημόνιο και η ανεργία!
  • Υ.Γ. Που είναι αυτή η ανάπτυξη, τελικά, Τάσο μου; Οεο!

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ