Διαβάζω στα Μέσα Ενημέρωσης, ότι ο νόμος, των ανήμπορων να διοικήσουν, ή τουλάχιστον να αφουγκραστούν και τις ιδέες των άλλων, της αξιολόγησης των διευθυντών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανατράπηκε κι αυτός, από το συμβούλιο επικρατείας! Διοικούμε με φαντασία, εμμονές, ή με τη λογική να αναβαθμίσουμε το δημόσιο τομέα; Κατά τ’ άλλα φταίει η δικαιοσύνη, το κουαρτέτο, ή αυτοί που «δεν είναι δικοί μας και είναι…εχθροί μας!». Είναι δυνατόν να κρίνεται διευθυντικό στέλεχος δημοσίου, με κρυφή ψηφοφορία-κάλπη;
Ο λαός απαιτεί αξιοκρατία στη διοίκηση και κυρίως σε θέματα υγείας, παιδείας, εξωτερικής πολιτικής, οικονομίας και κυρίως, διακομματικά προσεγμένα βήματα, γιατί οι τομείς αυτοί δεν πρέπει να είναι αρένες κομματικής αντιπαράθεσης. Εύχομαι ο νέος υπουργός παιδείας, εκπαιδευτικός, να έχει άλλο σκεπτικό για την παιδεία! Κύριοι της εξουσίας, μην ακολουθείτε την τακτική των δικών σας στελεχών, της φυγής! Κάτι που είχαν στο πετσί τους στελέχη σας που έμαθαν να έχουν μόνο αντιπολιτευτικό, διχαστικό λόγο και για να μη διοικήσουν και κριθούν, έπαιρναν μετάθεση σε άλλη σχολική μονάδα, για να είναι επαναπαυμένοι και απυρόβλητοι! Ήθελαν, όμως, να είναι δημόσιοι υπάλληλοι!
Δυστυχώς, ο ευσυνείδητος ταλαίπωρος λαός είναι το θύμα και ο θύτης. Δεν φταίει αποκλειστικά ο νομοθετών, αλλά και ο ίδιος ο πολίτης για τις επιλογές του, γιατί επιζητεί τέτοιες καταστάσεις. Κοιτάζει να ικανοποιηθεί ο εγωισμός του, ότι η παράταξή του βρίσκεται στην εξουσία, για να ικανοποιήσει τα δικά του, ίσως, αρρωστημένα θελήματα. Εφαρμόζει «το σφάξε με αγά μου να αγιάσω» και ας υποφέρει οικονομικά αυτός, ενώ οι άλλοι ευημερούν! Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν πως δεν αποδίδει η δημόσια διοίκηση.
Ερωτώ, ποιοι κατήργησαν τα ενιαία συνδικαλιστικά ψηφοδέλτια και έκαναν τα παραταξιακά; Ποιοι άλλαζαν τους διευθυντές μόλις καταλάμβαναν την εξουσία και τοποθετούσαν δικούς τους, για να βολέψουν τους ημετέρους, ώστε να μη δουλεύουν, ή να ελέγχουν το δημόσιο τομέα και να προωθούν τα σχέδιά τους; Ποιος προωθούσε τους συνδικαλιστές σε κυβερνητικές και διευθυντικές θέσεις; Ποιος σταμάτησε το 1982 την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, για να προωθήσει ημετέρους και μάλιστα έκανε πρωτοβάθμιους τους εκπαιδευτικούς με οκτώ χρόνια υπηρεσίας, αντί των δέκα που ήταν, για να μπορέσουν να γίνουν διευθυντές δικοί του;
Ποιος έβαλε τους κομματικούς μηχανισμούς (κλαδικές κ.λπ.) πάνω από τους διευθυντές και προϊσταμένους δημοσίων υπηρεσιών; Ποιοι γέμισαν το δημόσιο τομέα με υπαλλήλους, που το μόνο προσόν που είχαν, ήταν να είναι ημέτεροι; Οι αριστούχοι μαθητές και φοιτητές μένουν απέξω, δυστυχώς, το κακό επαναλαμβάνετε!! Το μόνο που κατάφεραν με τις επιλογές τους αυτές, ήταν να απομακρυνθούν σταδιακά οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι από το δημόσιο, γιατί δεν άντεχαν την κατάσταση. Παραμέλησαν οικογένεια και άλλες υποχρεώσεις, για να προσφέρουν, αλλά προνομιούχοι ήταν οι προσκείμενοι αδιάφοροι, οι υποταγείς…
Γιατί, πάλι, μερικοί αποτυχόντες στις διάφορες θέσεις που κατείχαν, επιμένουν ανελλιπώς να πάρουν, πάλι, μία θέση στον πολιτικό στίβο;
Όποιον τον διακατέχει το αίσθημα της προσφοράς μπορεί να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που λιμοκτονούν. Ίσως να αποτελεί αυτό και ένα είδος συγγνώμης για τυχόν λάθη του… Όπως, όποιος δεν ένοιωσε τη φτώχεια, δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα των ανήμπορων ανθρώπων. Για τον ίδιο λόγο, για να γίνεις πετυχημένος προϊστάμενος, πρέπει πρώτα να περάσεις από τη θέση του υπαλλήλου, να κριθείς αξιοκρατικά και όχι να εκλεγείς με κάλπη! Όλα τα παραπάνω είναι θέμα ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
Μερικοί πολιτικοί έμειναν στάσιμοι, άλλοι ανεξεταστέοι, το αποτέλεσμα ανακοινώθηκε με την υπογραφή αχρείαστων μνημονίων και των δημοσκοπήσεων! Νομοθετήθηκε μία αντισυνταγματική αξιολόγηση, που μόνο αρνητικά είχε για την παιδεία και την αναβάθμιση του δημόσιου τομέα! Κύριοι, είναι δυνατόν διευθυντής να κρίνεται με τη ψήφο των υφισταμένων του με μυστική ψηφοφορία, ή με τη ψήφο των μαθητών, ή των γονέων; Τι είναι η παιδεία, εμπόριο, ή συνδικάτο;
Μη μου πείτε ότι θέλαμε να ανθίσουμε τη δημοκρατία στα σχολεία με τα παραπάνω! Σας απαντώ, ξέρετε από διοίκηση, ή ήσασταν βολεμένοι σε κάποιο γραφείο της σχολής «καρεκλοκενταύρων»; Το μόνο που ξέρετε να λέτε είναι: «να ταξιδέψουμε σε νέους ορίζοντες!», ενώ δεν ξέρετε ποιος είναι ο ορίζοντας και ποιος ο στόχος! Γιατί δεν δημιουργείτε σχολές δημόσιας διοίκησης; Με το ίδιο σκεπτικό ίσως ακούσω τους αξιωματικούς να τους κρίνουν οι στρατιώτες, τους εξεταστές για διπλώματα οδήγησης να τους κρίνουν οι εκπαιδευτές των υποψηφίων οδηγών, τους διοικητές οργανισμών οι υπάλληλοι… Με πολιτικάντικες, ή ψηφοθηρικές νοοτροπίες, δεν διοικείται το δημόσιο!
Είναι δυνατόν το βήμα των διευθυντών, η προσωπική του αξία, να κρίνετε με μυστική ψηφοφορία, από αδιάφορους υπαλλήλους, που το μόνο μέλημά τους είναι ο εαυτούλης τους και μετά το σχολείο, καλοπερασάκηδες «εκπαιδευτικούς» το μόνο που ξέρουν να χτυπούν από πίσω, κομματικά φερέφωνα των αφεντάδων τους, δολοπλόκους, σπιούνους, «παρεούλες» που κάνουν οι ωχαδελφιστές, άνομους…
Είδαν πολλά τα μάτια μου στη δεκαπενταετή πορεία μου σαν διευθυντής, άκουσαν πολλά τα αυτιά μου!! Ο διευθυντής και εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν μέλημα το συμφέρον των παιδιών και των γονέων και αν γράφω αυτό το άρθρο, είναι γι’ αυτούς και κυρίως για πολλούς ευσυνείδητους πρώην συναδέλφους.
Αγαπητοί μου, η εκπαίδευση που έχει να αξιολογηθεί από το 1981, δουλεύουν τα ρολόγια και τα κορόιδα, όπως τους βλέπουν μερικοί… Ο κλάδος NAI, θέλει αντικειμενική αξιολόγηση και σαν διευθυντής έκανα εισηγήσεις και στους προϊσταμένους μου και μάλιστα, ένας εξ’ αυτών, βολεμένος, όχι ο μοναδικός, ήρθε στο σχολείο έκανε σύναξη συλλόγου και ανέφερε ότι: «αυτές οι προτάσεις πρέπει να είναι με απόφαση του συλλόγου». Ρωτήσετε ποιος θέλει αξιολόγηση; Και αυτός που θέλει, θα τολμήσει να μιλήσει μπροστά στους ωχαδελφιστές; Είναι ο μόνος κλάδος που έχει να αξιολογηθεί από το 1981!
Άποψή μου, αξιολόγηση για τους πάντες, γενικούς γραμματείς, διευθυντές υπηρεσιών, συμβούλους εκπαίδευσης, γενικά διοικούντες τον δημόσιο τομέα και όχι όπως είναι σήμερα! Να υπάρχει, όμως, διαφάνεια και να μην υπάρχει η επιχειρηματολογία, ότι τοποθετούνται ημέτεροι για να εφαρμόζουν την πολιτική μας, πολιτική που απεδείχθη, τελικώς, καταστροφική. Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια και μετά από εκλογές.
Εξετάσεις Α.Σ.Ε.Π. γραπτώς για ΟΛΟΥΣ σε πανελλήνια κλίμακα, λαμβάνοντας υπόψη και τους τίτλους σπουδών, «γκόλντεν μπόις» και μη, αφού παρακολουθήσουν σεμινάρια διοίκησης μονάδων, με θέματα σενάρια που θα αντιμετωπίσει ο εκάστοτε που επιθυμεί να κατέχει διευθυντική θέση, ή βιντεοσκοπημένη συνέντευξη για να υπάρχει τυχόν ένσταση και όχι Α.Σ.Ε.Π. μόνο στους υποψηφίους των 600 ευρώ. Όχι με μόρια προϋπηρεσίας, γιατί πολλοί προσλαμβάνονται προκλητικά και δημιουργούν προϋποθέσεις για αναβάθμιση.
Και μη μου πείτε να αξιολογηθεί από τον προϊστάμενο του. Γιατί μη μου πείτε ότι στην επόμενη αξιολόγηση ο προϊστάμενος που έτυχε να έχει λιγότερα μόρια από τον υφιστάμενό του θα κρίνει αντικειμενικά; Μη μου πείτε, ότι ο κομματικός προϊστάμενος θα αξιολογήσει αντικειμενικά; Μη μου πείτε να αξιολογηθεί από την επίδοση της τάξης; Ποια τάξη; Στελεχώνονται όλες το ίδιο χρονικό διάστημα; Έχουν όλες την ίδια υλικοτεχνική υποδομή; Έχουν τις ίδιες δυνατότητες;
Η αξιολόγηση έχει να γίνει στην εκπαίδευση τριάντα πέντε χρόνια και είναι δύσκολο να εφαρμοστεί και μάλιστα μία αντικειμενική, γι ‘αυτό χρειάζεται διακομματική συναίνεση, διάλογος, διάλογος, διάλογος με όλους του φορείς και όχι αποφασίζομαι και διατάσσομαι! Ο πολιτικός πρέπει να έχει διορατικότητα για το συμφέρον του τόπου και κυρίως τη νεολαία και όχι να προσβλέπει στο ατομικό, το παραταξιακό συμφέρον, ή τις έμμονες αντιλήψεις. Μήπως, τελικά, στην ανυπαρξία διοίκησης, η αντικειμενική αξιολόγηση είναι αυτή που μπορεί να αποδώσει αποκηρύσσοντας παράλογες τακτικές του παρελθόντος και τα ελλείμματα εμπιστοσύνης, κράτους, να γίνουν πλεονάσματα;
Γεώργιος Δημητρακάκης
Μαθηματικός-Αντιφίλιπποι Καβάλας
Πρώην διευθυντής Γυμνασίου – Λυκείου
